De Dame luistert

Ik vind het een prachttitel ‘De Dame luistert’. Patiënten en personeel vertellen hun verhaal. Dit is gebundeld in een boekje ter ere van het 30 jarig bestaan van de huisartsenpraktijk De Dame in Zuilen, Utrecht.

Op 17 april zat ik tussen de buurtbewoners en hulpverleners en luisterden we naar enkele verhalen en genoten we van de verbeelding die STUT theater ervan gaf. De geschiedenis trok voorbij, de menselijke kant van de zorg was zichtbaar en voelbaar.

Dat is de kracht van Corinne Collette, die met het idee van het feest en het boekje kwam, de kracht om een menselijke ontmoeting te hebben.

In 1983 startte zij als huisarts in de Betonbuurt en zij heeft 30 jaar de praktijk geleid. Nu geeft ze dat managersstokje over en blijft ze als dokter aanwezig en bij projecten betrokken. Toen zij met 1 andere huisarts startte hebben zij steeds voor ogen gehouden om rekening te houden met het achterliggende verhaal van de patiënten. Wie zit er tegenover mij? Wat is zijn thuis-, werk- en financiële situatie? Dat doen ze nog steeds, maar niet alleen meer als huisarts, ook nauw samen met de fysiotherapeut, de verpleegkundige, de assistente en anderen.

Ik zie dat deze opstelling warm en menselijk is, met oog voor de pijn en de zorgen die mensen hebben. Ik zie dat de werkers zich enorm inzetten en dat dat soms zwaar is. STUT en Corinne noemen dat patiënten en personeel beiden worden geraakt door de veranderingen en onzekerheden in de zorg. Maar die zorgelijke toon overheerst niet. Ik ben onder de indruk van het accepteren van de realiteit van de mensen hier. De Dame luistert en nodigt uit om je ook uit te spreken als de zorg niet goed gaat of als je je zorgen maakt.

Het boekje ‘De dame luistert’ is een heel down to earth boekje over hoe mensen mensen helpen. Een verademing in deze tijd waar we niet primair horen over de menselijke kant in de zorg, maar waar bezuinigingen en regels de boventoon voeren. Waar deden we het ook alweer voor? En voor wie? Dat staat voorop.

Ik kan me voorstellen dat zorgprofessionals die dit lezen het ermee eens zijn dat de patiënt voorop staat. En ik hoor enkelen ook oprecht verzuchten dat het met de huidige caseload moeilijk is om tijd te hebben om te luisteren. Ik vroeg Corinne Collette wat zij deze collega’s zou zeggen. Corinne: ‘Om toch te kunnen luisteren zijn twee dingen belangrijk: je moet erop kunnen vertrouwen dat je het niet in je eentje hoeft te doen. Ik, als huisarts, kan en wil mijn taak (en dat is dus ook luisteren) goed doen. Voor verdere hulp verwijs ik mijn patiënten naar mensen die hen op hun terrein beter kunnen helpen. En ik zou mijn collega’s willen zeggen: laat je niet gek maken door alles wat moet, kies je eigen prioriteit. Als ik denk dat een rustig gesprek nodig is, dan heb ik even lak aan zorgverzekeraar, overheid etcetera.’

Wil je meer weten over de visie en werkwijze van Corinne en collega’s? Ik mag twee boekjes weggeven aan lezers van dit blog. De eerste twee mensen die hun reactie achterlaten, zijn de gelukkigen. Dus … waar wacht je nog op?!