Mijn innerlijke criticus mediteert niet mee

Deze ochtend deed ik mijn meditatie aangesloten aan de Inner Balance Trainer. En mijn hartcoherentie was laag. Een grillig HRV-patroon duidt op innerlijke onrust, stressreacties in het lichaam. Getver. Dat wil ik niet. Dus ik deed de hartcoherentietechniek. Korte verbetering, en daarna weer grilligheid. Daar vond ik van alles van: ‘Jij moet dit kunnen, doet dit al 15 jaar, je leert het anderen nota bene en dan kan je niet schakelen van onrust naar rust?!’ Mijn innerlijke criticus ging lekker los.

Ik vind het heel leerzaam om mee te maken. (Nu dan hè, vanochtend vond ik het vooral irritant!)

Want gaat het om het resultaat? Nee, het gaat om het in contact zijn met wat er in je leeft, zonder oordeel. De informatie ‘er is onrust’, kunnen ontvangen is belangrijk. Je kunt het na de meditatie eventueel onderzoeken: Herken ik dat? Hoe is het met me? Wat heb ik nodig?

Ik had deze les nodig. En toevallig is het vast niet, dat ik het interview lees van meditatietrainer Magda de Muijnk: ‘Juist voor mensen die perfectionistisch en prestatiegericht zijn is het zo helend om te steeds opnieuw de stilte in te gaan. Het trainen van je geest door gewoon te blijven zitten helpt je om jezelf beter te leren kennen’. 

Ik kan je haar artikel aanbevelen als je de volgende keer rustig samen met je innerlijke criticus wilt mediteren.