Teams in de zorg uit de overlevingsstand: het kan!

De werkdruk is hoog. Wachten op rustiger tijden blijkt hopeloos. Het blijft druk. Collega’s vallen uit. De groep invallers is groot en de vaste kern van het team klein. Er ontstaat gedoe in de interne samenwerking. Collega’s irriteren en frustreren elkaar. De gemoederen lopen hoog op. Als het zakt, blijven onvrede en spanning sluimeren.

Dit speelde in een team dat ik begeleid in de huisartsenpraktijk. Het team stond in de overlevingsstand. Dat is in veel praktijken zo.
Door de investering in de teamontwikkeling is het tij gekeerd. Het is nog even druk, de kans op betere tijden is niet vergroot, er is weer een vaste collega uitgevallen en toch werkt  het team prettig en soepel samen.
 
Hoe dan?! Het is dat ik het met eigen ogen heb gezien, anders zou ik zoveel veerkracht moeilijk kunnen geloven.

Doordat de praktijk investeerde in tijd en aandacht voor het team. Doordat wij bouwden aan psychologische veiligheid. Doordat het team samen betekenis gaf aan de huidige situatie en hoe zij hier samen mee willen omgaan.

Ik ben blij dat zij niet dachten ‘We hebben hier geen tijd voor’. Want als het druk is, voelt het alsof je geen tijd hebt om stil te staan bij elkaar. Als je echter uit de tredmolen stapt, ontstaat er ruimte om anders met hetzelfde om te gaan. Er ontstaat een wonderlijke verschuiving van hard werken naar met je hart werken.

Hebben jullie ook zo’n ervaring? Ik hoor er graag over.