Roken zonder sigaret

Buiten het vliegveld van Milaan valt het me direct op: overal sigarettenrook. Hier heerst nog de rookcultuur. Ook de chauffeur steekt de een na de ander op vlak voordat hij achter het stuur gaat zitten van mijn bus naar Lugano.

Ik ben onderweg naar Zwitserland om het ‘Train Je Hart veerkrachtprogramma’ te geven aan de maatschappelijk werkers van Amilcare. Zij begeleiden adolescenten die niet meer thuis kunnen wonen. Ze zijn zeer betrokken bij hun pupillen. Het is zwaar werk, emotioneel en mentaal. De tieners maken keuzes waarvan de schrik je om het hart slaat. Ze kunnen agressief zijn of plotseling zonder bericht wegblijven. Collega Ineke Dunselman geeft hier Gordon communicatietraining. Ik leer de werkers technieken om kalm te zijn in lastige situaties.

Er zitten veel rokers in de groep. Zij kondigen handig non-verbaal aan wanneer het weer tijd is voor een korte break. Ik ga met hen mee in de pauze, ook al rook ik niet. Even bewegen en een ander gesprek.

De rookpauze is ondergewaardeerd. Het is een hardnekkige misvatting dat doorwerken beter is, te verklaren uit onze Calvinistische wortels. We weten nu dat we dat wij ons gemiddeld 45 minuten achter elkaar kunnen concentreren. Regelmatig even een pauze van 10 minuten en je hersenen weer omschakelen is effectiever. Je vindt vaak een oplossing voor een probleem als je even iets anders gaat doen.

Ergens in de training vraag ik hoe ze omgaan met stress op hun werk. ‘Roken’, zeggen ze. Je stapt even uit de situatie en ontspant met een diepe zucht. Jammer alleen dat een sigaret zo ongezond is. Ik leer hen een gezond alternatief,  een techniek die we omdopen tot ‘fumo senza sigaretta’: Roken zonder sigaret.  Merk op dat je gespannen bent en ontspan met een zucht.

Over een maand ben ik er weer voor de volgende training. Met veel rookpauzes.